Uciszył struny gitary i spojrzał na nią pytająco - No co?

- No co? - spytał raz jeszcze - Przeszkadzać ci nie chciałem boś się dobrze bawiła... - powiedział i zagrał fragment jakiejś piosenki.

Wzruszył ramionami i zaczął cicho śpiewać jedną z własnych piosenek - Proszę, nie odchodź jak sen po przebudzeniu, nie bądź tylko ulotną chwilą zaklętą w kropli deszczu. pamiętaj te chwile, kiedy byliśmy razem... Zawsze będę czekał na znak od ciebie, na ostatni uśmiech twój, na powrót z dalekiej krainy, do której zagubił się mój klucz... - miał przy tym zamknięte oczy. Dość spora cześć klientów przysłuchiwała mu się z zainteresowaniem.

Spojrzał na nią tylko na chwilę i uśmiechnął się lekko nie przestając grać - Zapomniałaś już co mieliśmy? Proszę więc, przypomnij sobie i nie odchodź teraz. Nie zostawiaj mnie samego, bo bez ciebie błądzę, płaczę, krzyczę we dnie i w nocy błagając o twój powrót... zawsze będę czekał na twój uśmiech, na twoje skinienie, na gest, nawet najdrobniejszy, a gdy już zapomnisz mnie, proszę nie zapomnij słów, które skierowałem do ciebie w tamtą noc... - zagrał dość ostrą solówkę na gitarze nie patrząc nawet na struny.

Wzruszył ramionami i uciszył gitarę otwierając oczy i spoglądając na tłum wokół niego. No, do domów, przedstawienie skończone pomyślał, a ludzie o dziwo zaczęli mu brawo bić. Poczuł sie jakoś tak dziwnie i chciał się schować.

Wziął tę gitarę i usunął się z widoku. Odczekał aż tłum się rozszedł i poszedł do lady. Kupił gitarę i futerał i zarzucił ja sobie na plecy. Podszedł do Rachel - Sorry, że cię zostawiłem, ale serio miałem dość tamtego klubu.

- Raz cię twój Kevin zostawił, wiem, pamiętam - powiedział - I potem się do mnie przytryniłaś i chciałaś udusić, bo ci uciekł - dodał mnie radośnie - A co do grania... - poprawił gitarę na ramieniu - nic wielkiego... i tak mało potrafię na razie...