-To ja też spadam - powiedziała miło - Zostawiam Cię samego, ale śpiąca się zrobiłam - powiedziała i wyszła

Aaron wszedł do świetlicy i przeciągnął się. Denerwował go trochę fakt, że w podziemiach, na korytarzach panuje niemal arktyczny chłód zaś w jakiejkolwiek sali w podziemiach jest ciepło jak we własnym łózku pod kołdrą. Aaron miał na sobie różowa piżamę bez szczególnych wzorków. Dał mu ją wujek Eric na ostatnią gwiazdkę. W domu jej nie nosił bo wiekszy dla niego wstyd byłby jkaby go w tym rodzice zobaczyli niźli kumple. Co prawda były to godziny popołudniowe, ale Aaron wciąz siedział w piżamie. Co mu ktoś zrobi? Są wakacje! o!
Usiadł wygodnie na kanapie, wziął do ręki pilot i włączył stację muzyczną.

Zauważył ją, ale zupełnie ją znignorował kładąc się na pilocie gdyby w razie co Ray-Ray zechciała mu go perfidnie wyrwać z ręki do czego jak wiadomo była zdolna. Wbił wzrok w jakiś idiotycnzy teledysk równie idiotycznego mężczyzny, który był stanowczo za stary na takie kombinacje jak breakdance czy 'yo, mada faka ziom' jak to niekiedy określał jeden z kolegów Aarona ze szkoły.
A Rachel o co znowu chodzi? Co? To była może jego wina, że jest tak zabójczo przystojny, że każda możliwa laska na niego leci? [taa, wlewa sobie, wlewa] No, co prawda to zasługo jego rodziców że ma taką twarz, ale! Czy jest normalnym to, żeby sie wkurzać z niezanych przyczyn na przyjaciela z dzieciństwa, który nic poza staniem pod ścianą nie robił? To ta cała... jak jej było? Mniejsza. To ta cała Lafirynda się do niego uczepiła, a Ray-Ray znów tworzy niestworzone historie.

Aaron spojrzał na nią ze śladową ciekawością i przyglądał się jak dziewcyzna łowi coś pod kanapą. Nie miał zamiaru pierwszy wyciągać do niej reki, bo niby dlaczego on? To ona sobie coś ubzdurała a on ma teraz ponosić odpowiedzialność, tak? No chyba wątpię! Może i będzie dziecinny, ale od tego są faceci, to kobiety mają być wyrozumiałe i dojrzałe by faceci mogli być wiecznymi dziećmi, które potrafią się kilka dni gniewać o jakaś bzdurę. Ale tymczasem takim dzieckiem stała się w oczach Aarona Ray-Ray. No i co poradzisz, że on nie potrafi trzymać kamiennej twarzy?
- czego szukasz? - spytał najnormalniej jak potrafił.
To mogło skończyć się w rózny sposób, albo Rachel go pacnie dłonią, albo na niego nawrzeszczy, albo zignoruje, albo grzecznie odpowie, co było najmniej prawdopodobną z odpowiedzi, ale szansa istniała.

Złapał się rękami krawedzi kanapy i patrzył na nią z góry. jakoś dziwnie przypomniał mu się szlauf i niespodziewana kąpiel którą zgotowała im wściekła jak osa rachel twierdząc, że nadszedł czas by kwiatki się napiły.
- Pomóc ci? - spytał.
Bluzka od różowej piżamy poodjechała mu do góry jak się tak przechylił że niemal głową podłogi dotykał. Trochę mu się zimno w plecy zrobiło, ale stwierdził, że przeżyje. To przeżyje. Gniewu Rachel chyba kiedyś za to nie przeżyje i przypłaci to życiem. Dlatego może lepiej być kulturalnym? Od małego to ona była 'tym silnym' w parze.

Para to z reguły dwie osoby, ne? Stąd para się mu wzięła... a skąd jej się wzięły nagle trzy osoby? Ah, kobiety!
- Ty też się przeziębisz - zauważył zsuwając się z kanapy na podłogę.
Uklęknął przy kanapie  i spojrzął na nią jakby oceniał siły na zamiary.
- Układ jest taki, ja to jestem w stanie podnieść ale nie utrzymam dłużej jak 30 sekund - spojrzał na Rachel - więc masz 30 sekund na wypatrzenie i przechwycenie, inaczej albo mi kręgosłup pęknie i zostaniesz zmiażdżona, albo to puszczę i zostaniesz zmiażdżona - przedstawił jej prespektywy.

- raz kozie śmierć - powtórzył zaraz po niej i wstał.
wziął kanapę jakoś tak by mu pewniej się ją trzymało.
- dobra, na trzy - spojrzął na Rachel.
jednak musi mieć dziewczyna odwagę bo zaufać w takiej sytacji to może albo szalony albo... zakochany. co prawda Aaron dałby sobie i łeb przytrzasnąć gdyby to Rachel miała podnieść kanapę, ale by na bank zgodził się na takowy układ. Śmierć z ręki kogoś kogo się kocha, albo przynajmniej lubi to nie najgorsze rozwiązanie
- raz, dwa... trzy - podniósł kanapę.
co prawda nie za bardzo, może z 8 do 10 cm była uniesiona najpierw potem udało mu się na jakieś 15 cm i to był chyba  limit.

Opuścił kanapę i padł na nią na twarz. Cholerstwo cięzkie jest, no!
- Nie ma sprawy - powiedział tylko ale go trochę kanapa zagłuszała.
Podniósł się na kanapie i trochę czuł jakby mu rece odpadły i ktoś je na klej przymocował na powrót. jednak cała sprawa nadal go nieco irytowała. rachel miała dziwne widzenia nawet z prawdą niezgodne, a on na tym cierpieć musiał. Że może niby jemu było prosto patrzeć jak ją oblatuje ten zgraj adoratorów? Co prawda kazdemu odmawiała, ale sam fakt się liczy. poza tym z Lafiryndą też było podobnie, tylko że dziewczyny nieco bardziej kleją się do facetów niż faceci do dziewczyn.