Pokiwął przecząco głową - jestem jednym z przypadków tak zwanych 'upadłych uczniów'. pamietasz jak w zesżłym roku nie widywano mnie przez 3 miesiące? - spojrzał na nią.

- tak, właśnie... ale to przez to, że mnie szaleństwo też dopadło. mówiem, zę nigdy mi sie to nie przytrafiło, ale tak było. tato powiedział, że po szaleństwie nigdy nei wraca się do starego stanu psychiczego. dlatego taki jestem - powiedział - jego nigdy to nie spotkało. ale wie o tym nadzwyczaj dużo. w sumei sam uczy mroku i jest w tym dobry. powiedział, że z czasem, na przestrzeni lat, znow będę taki jak kiedyś, ale zosanie we mnie trochę tego szaleństwa. dlatego chyba tak lubię ... te dziwne zdolnosci - spojrzał na Mayę.

westchnął - serio chcesz o tym sluchać?

-cóż... - westchnął - nie do końca to pamietam, to było jak agonia. krzycząłem, nie chciałem by zagaszano swiatło anwet w dzień, zacząłem widzieć rózne rzeczy, ktorych nie było, robiłem sobie krzywdę, przeklinałem, rzucąłem się na ściany. tato i mama mówili, że złamałem nawet jendo z żeber, ale się szybko zrosło - powiedział - to było jak... strach, którego nei można opisać.

- wieszosc umiera w agonii - powiedział, ale zdajac sobie sprawę z tego, ze to na pewno mayi nie pocieszyło zrobił dziwną minę - znaczy... eee... wybacz.

- no, nie. i podobno nawet nie próbowąłem - powiedział - znaczy, okalecząłem się, ale nie do tego stopnia by osbie zrobić ocś poważniejszego.

Skinął głową - jakbym nie był to aktualnie waliłbym głową w ścianę - wzruszył ramionami i wstał - to idziemy gdzieś czy siedzimy tu?